miércoles, 19 de enero de 2022

 Tempos confusos


Dicía Bertolt Brecht (e non Golpes Bajos, como pensa moita xente) que son malos tempos para a lírica. Tampouco, penso eu, son bos tempos para a épica. Non son bos tempos para nada, excepción feita para as empresas farmacéuticas, que se sempre son beneficiarias da rendibilidade e o valor engadido das miserias do mundo, neste caso, os beneficios son terriblemente inmorales. Os tempos son confusos e nesa cerimonia da confusión sempre gañan os mesmos. Neste andazo pandémico nacen palabras que aprendemos inmediatamente polo noso ben: vacinas, con nome propio, non como antes, que –supoñamos– a vacina da gripe ou do sarampelo eran iso, a vacina da gripe e do sarampelo, sen marca rexistrada; acudimos a que nos fagan a “pe-ce-erre” con experiencia demostrada, con camiño coñecido e coa comunicación por “ese-eme-ese” para saber se somos negativos ou positivos; dominamos a técnica da avaliación por antíxenos e nos convertemos en expertos analistas, furando o nariz, metendo o moco no tubo e agardando que a raia suba polo plástico; incluso somos facultados para nos dar unha baixa laboral, cousa nunca vista. Vamos dun lado para outro cun certificado de vacina ou algo parecido, metido nun cadrado máxico dentro do móbil. Pero a partir de aí todo é confuso. A palabra imperante é Protocolo, que ven a ser como os mandamentos escritos na pedra do Sinaí. Cunha enorme diferencia: non están ben escritos e mudan a cada momento. Un exército de rastreadores trata de seguir a pista de miles de persoas que tomaron xuntas o vermú, foron a un partido de fútbol ou coincidiron a tomar as doce uvas. Traballo pouco menos que imposíbel.

E agora, xa trivacinados, enmascarados, despois de facer todas as probas que nos converten en negativos, aínda as cifras de xente “tocada” polo becho é enorme. Certo é que a virulencia de contaxio ven a ser coma unha gripe, pero a xente segue sen saber que facer. Na memoria histórica da Medicina podemos lembrar aquela Gripe Española que arrasou con poboacións enteiras nun tempo en que non había nin test nin móbiles nin información do asunto. Lembramos como famosa unha Gripe Asiática nos anos 1957-58 que tamén foi mortífera. Agora lidamos con este reboutallo de ideas, decretos, ocorrencias e sentencias que temos que cumprir sen saber ben como.

Os tempos da pandemia son confusos e todos, pacientes ou impacientes tratamos de sacar a cabeza fóra da confusión. Os tempos da sociedade deste primeiro cuarto do século tamén son confusos. Vivimos nunha aparente democracia, cunha sociedade de escasa preparación política e cuns políticos de escasa preparación social e moral. Todo se enmaraña; toda a clase política de Occidente (cadaquén entenda ese concepto) vive nunha confusión, todos pasan o seu tempo de políticos nunha dialéctica pobre e falsa; nunca houbo tanta mentira impune a circular polos vieiros dixitais, que é onde se mostran os políticos. A vella frase, “quen vixía ao vixilante?” faise necesaria. Non hai control de nada, os xuíces amosan un poder confuso, a máxima agrupación xudicial caducou fai tres anos e ninguén ten a decencia de dimitir unha vez acabou a función; a imparcialidade e xusta aplicación das leis perdeuse nun mar de contradicións e impunidades. A tendencia de gobernantes variados pasa a ser unha estratexia para conservar o poder que lles toca por elección democrática, unha elección que semella máis un concurso televisivo que unha cerimonia electoral. Esquecemos que a sociedade ten, de por si, un pacto co Estado; nos, os cidadáns conformamos o Estado e o Estado ten a obriga de protexernos, de nós mesmos e dos gobernos que xestionan o bo funcionamento do Estado. Isto é así ou debera ser. Todo se confunde e todo se esquece, ata o máis elemental xogo político. 

Só unha cousa está clara: o número de pobres aumenta no mundo de xeito exponencial, ao ritmo da pandemia, mentres que o número de ricos é o mesmo, so que con máis cartos nos paraísos fiscais, onde non contribúen ao Estado e onde medran día a día as fortunas de forma obscena. Sen confusións.

No hay comentarios:

Publicar un comentario